Zwarte pieten in Ouagadougou

1/12/09 16.28 Den stoel

Wat een voldaan gevoel is dat zeg, als alles op je klusjeslijstje is afgevinkt is. Mijn kleren hangen buiten aan de lijn te wapperen, de vloer van mijn kamer glimt als nooit tevoren en mijn pas gewassen ondergoed, dit hangt aan een touwtje van de klamboe omdat je dat niet buiten in het zicht mag demonstreren, is al bijna weer droog en mijn sinterklaasgedichten rijmen.
Elke keer verbaas ik me weer over hoe verschrikkelijk vuil je kleding hier wel niet wordt. De emmer waarin ik mijn kleren heb gewassen bevat water met een kleur die het 'dropkewetter' van mijn blubberracetenue doet evenaren al dan niet overtreffen. Het is echt niet normaal! Ik vind het wassen op de hand om eerlijk te zijn best een prettige bezigheid. Het is fijn om kleren aan te trekken die jij schoongemaakt hebt, zonder geholpen te worden door een machine, moederlief of andere hulptroepen. Schrobben, boenen en spoelen! Heerlijk.
Zojuist heb ik bij mijn fruitvrouwtje grof ingeslagen; zes bananen, een papaya en twee perfect ronde sinaasappeltjes. Voor dit alles hoefde ik slechts 400 franc te betalen, omgerekend ruim zestig eurocenten. Voor hoe weinig geld je hier heerlijke vruchten kunt kopen! Mijn vitaminepillen, die ik opvallend trouw slik, zijn bijna overbodig door Julliets bijdrage in mijn voedingspatroon.

15.22 03/12 Bed

Ook al is het feest ter ere van Sint Nicolaas eigenlijk pas op de zesde van de twaalfde, wij gaan vanavond al met pakjes strooien. Omdat het hier naar mijn weten onmogelijk is pepernoten, marsepein, chocoladesigaretten, kikkers en letters te bemachtigen, gaan we vanavond met de hele groep uit eten. Samen met Bo ben ik hartstikke leuk geslaagd. Onze cadeautjes lijken wel ernstig veel op elkaar, maar dat kan gebeuren ;)
De laatste dagen op het werk zijn niet de meest spannende. Onze klusjes worden ongevraagd overgenomen door de twee nieuwe stagaires, wat er toe leidt dat wij eigenlijk niets meer doen. Morgen onze laatste officiele werkdag alweer! Ik heb inmiddels al driemaal gevraagd of ze een lijstje met benodigde materialen willen geven, zodat ik iets met het door jullie zo gul gedoneerde geld kan doen. Het is beter om geen geld te geven omdat je dan niet weet waar het terecht komt. Ondanks het feit dat ik alle personeelsleden super aardig vind, is het natuurlijk niet de bedoeling dat het geld gebruikt wordt voor de jaarlijkse borrel. Er moet echt iets goeds mee gebeuren! Maar, het is en blijft Afrika dus geduld is een (broodnodige) schone zaak. Alhoewel, nog 17 dagen voordat ik vertrek, dus één versnellinkje hoger zou misschien wel handig zijn!

16.25 4/12/09 Veranda

Het was vandaag een beetje een vreemde dag. Om te beginnen was het onze laatste werkdag alweer. Heel raar dat het nu echt bijna voorbij is allemaal. Met onze grote vriendin de mayor hebben we hele leuke foto's gemaakt. Voordat de foto genomen mocht worden, toverde ze uit haar tas haar make-uptrommel, en ging ze zich eerst uitgebreid mooi maken. Ook heeft ze een verlanglijstje gemaakt, en dus kan ik binnenkort met Raphael op pad om de spulletjes te kopen! Over verlanglijstjes gesproken, ons sinterklaasfeest gister was erg gezellig!
Ellenlange gedichten, in plastic zakjes ingepakte cadeautjes en lekker eten. Morgen ga ik trouwens voor zwarte piet spelen! JA heus, zwarte pieten in Burkina Faso, gekker kan het bijna niet. Bij de Nederlandse Ambassade is namelijk een sinterklaasfeest voor de Hollandse kindertjes. Milou en Maaike zouden eerst samen pepernoten gaan strooien, maar Milou kan niet en dus ga ik haar plaats innemen! Ik heb er erg veel zin in, en alleen al bij het denken aan pepernoten loopt het water me in de mond! Heus niets uitdelen aan die kinderen, lekker zelf opeten. Gnagnagna :)
Vandaag gaat Julia weg. Zij is tegelijkertijd met Bo en mij gekomen en vliegt vanavond weer naar Duitsland. De tranen en tuiten bleven uit bij het afscheid vanmiddag, maar we gaan haar wel missen!

18.36 5 december! Misselijk van de pepernoten op bed.

Het was zo leuk vanmiddag! Samen met Maaike en Lotte (Stagaire van de ambassade) ben ik zwarte piet geweest bij de residentie van de Nederlandse ambassade voor een groep van 30 (half)Nederlandse kinderen en hun ouders. Deze jonge pepernotenliefhebbers zaten op de Nederlandse school hier, dat is er een paar uurtjes in de week.
Nadat we onszelf zwart hadden geschminkt, hier in Ouagadougou is een ernstig tekort aan donkere mensen, gingen we met de sint en zakken vol strooigoed naar onze geheime afspreekplaats. Vanaf daar gingen we te paard verder, want wat zou Sinterklaas zijn zonder zijn geliefde Amerigo? Dit was ook om het geheel een beetje overtuigend te houden, want door de hitte liep onze schmink al voor aankomst uit. Maillots, handschoenen, een coltrui en een pruik in de Afrikaanse hitte. Juist, dat is bloedheet! Nog voordat de mevrouw van de paarden kon vragen welke piet er op het paard zou gaan, zat ik er al op :) Ondertussen hadden we de aandacht van alle in de buurt zijnde Burkinabé. Zoiets raars hadden ze nog nooit gezien, en keken met grote ogen naar ons. Stel rare lui, die zich verkleden als zwarten en snoepgoed dragen, en dan ook nog een oude vent in het roodwit met een meterslange baard en een gouden stok. Het moet er mal uit hebben gezien voor iedereen die het Sinterklaasfenomeen niet kent. Ondertussen waren de kinderen zo ver, en gingen wij stapvoets naar het huis van de ambassadeur, in wiens tuin het feest gehouden werd. Daar aangekomen was Slaappiet Lotte met alle pakjes verdwenen. Na een speurtocht met de kinderen vonden we haar, slapend wel te verstaan. Nadat de kinderen gezongen hadden en een toneelspel hadden opgevoerd, terwijl hun ouders onder het genot van menig wijntje toekeken, was het tijd voor de pakjes. Ondertussen werden we alledrie om de beurt weg gehaald om zwarte piet weer zwart te maken. Alle kinderen moesten bij de Sint komen, en zelfs bij de oudste kinderen die eigenlijk al niet meer geloofden zag je een vlaag van angst in hun ogen. Schattig!
De wijn vloeide rijkelijk, ook voor de sint, die met een rietje dronk, en nadat de cocoladeletters waren uitgedeeld was het tijd om te paard te vertrekken. Onder luid gezang verlieten we het feest. Er waren nog flink wat pepernoten over die we bij Lotte thuis eerlijk verdeeld hebben onder de aanwezigen.
Ik ben nu keimisselijk van de pepernoten. In Nederland train je altijd al vanaf oktober voordat je je waagt aan zulke hoeveelheden pepernoten, chocola en schuimpjes.

12.20 6/12/09 Met een religieuze bui op de bank

Vanochtend ben ik voor het eerst sinds hele lange tijd weer naar de kerk geweest. En dat is hier andere koek dan in Nederland! Er werd gezongen, gedanst, gejoeld, geklapt, geschreeuwd, geknield en gebeden. Het was zo'n vrolijk geheel. Vandaag wzs er een live engelse vertaling bij, dus dat was wel zo gemakkelijk voor Sanne en mij. Ik vond het al met al meer op een musical lijken dan een kerkdienst. Ook heb ik sinds 17 mei jongstleden in Rotterdam, niet meer zoveel geklapt als vanochtend vier uur lang het geval was. Vier uur, dat is ook langer dan de kerkdienst in Tjerkgaast in mijn herinnering duurt. In Nederland zit iedereen altijd keurig stil in de kerkbanken met een rolletje pepermunt, hier niet. De goedgevulde billen schudden van links naar rechts en weer terug; en er wordt luidkeels meegezongen met de livemuziek. Op een gegeven moment vroeg een spreker wie er voor de eerste keer in deze kerk was. Eigenlijk wilde ik blijven zitten, maar dat werd me onmogelijk gemaakt door mijn buurvrouw die me ongedurig aan mijn mouw trok. Dus werden wij ten aanzien van 3500 (!) aanwezigen welkom geheten, en alle nabij zijnde kerkgangers schudden onze handen. Best leuk, afgezien van het feit dat mijn gezicht zo rood als een biet werd en alles op camera werd vastelegd en via een livestream voor de hele christelijke zender kijkende wereld zichtbaar was.
Tsja, wel weer een hele ervaring rijker!

16.09 7/12/09 Cybercafé

Nog minder dan twee weken en ik ben weer thuis. Vreemd idee! Dat betekent dat dit ook alweer mijn een na laatste verslag vanuit Ouagadougou is. Woensdag gaan Bo, Sanne, Sofie en ik in een gehuurde jeep naar een wildpark in het oosten van het land! Leeuwen, luipaarden, olifanten, apen, antilopes en nog vele andere diersoorten zullen de revu passeren.
Over sc Heerenveen wil ik graag enige informatie uit Friese omstreken. Nu schijnt de formatie van onze oudtrainer GJV in puike vorm te verkeren, maar komop jongens! Het is en blijft wel Heracles.. Ach, zodra we de 23e, onder mijn strenge toezicht, maar winnen van PSV. Ik wil weer naar de Kuip half mei!

Veel liefs uit Ouagadougou,

De door het schrikbarend lage aantal reacties enigszins teleurgestelde Es