Time flies when you're having fun

19.34 25/11 Veranda

Vanmiddag gebeurde er een verkeersongeluk vlak voor mijn ogen. Bo en ik fietsten op een drukke weg en een grote vrachtwagen zou de zeg op draaien, dus al het verkeer minderde vaart. Ineens doemde achter ons een moto op die met een rotgang reed. Veel te hard, en wat er toen gebeurde zagen we aankomen. De brommer knalde met volle snelheid tegen de vrachtwagen en vervolgens botste de bestuurder met zijn hoofd tegen de laadruimte. Wonder boven wonder had hij afgezien van een gescheurde broek en een paar schrammetjes helemaal niets. Het voorwiel had in plaats van de normale vorm nu de vorm van een kwart maan aangenomen, zo gedeukt was hij. Deze man had echt een engeltje op zijn schouder, het had heel anders af kunnen lopen! De brommer was aan puin, zijn broek gescheurd (door een van de aangesnelde omstanders werd opmerkelijk snel een nieuwe tevoorschijn gehaald), ons sloeg de schrik om het hart, maar hij was verder ongedeerd. Merci de Dieu zou Tonton wel zeggen. Ik zal me nu weer op het voetballen concentreren. Tanti en ik zijn allebei bloedfanatiek fan van AC Milan, dat vanavond aantreedt tegen Marseille. Nu moet ik eerlijk zeggen dat een Franse club eigenlijk altijd het onderspit moet delven, maar dat vindt zijn oorzaak in het koloniale tijdperk..

26/11 18.12 Chillend in de stoel

De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Vandaag waren Sanne en ik bij Village Artisanal, een grote overdekte markt vlakbij huis. Terwijl we allerhande leuke dingetjes voor zachte prijsjes op de kop tikten, hoorden we ineens mensen Nederlands spreken. Er was een grote groep Hollanders die op rondreis waren door Burkina Faso. Nadat we met verschillende mensen hadden gesproken, raakte ik aan de praat met een wat oudere vrouw. Ineens begonnen bij mij de alarmbelletjes te rinkelen, en detecteerde mijn gehoorsysteem iets akelig bekends, wat ik hier niet had verwacht. Na enige twijfel besloot ik om de vraag die op het puntje van mijn tong lag te stellen, waarop ik vervolgens een bevestigend antwoord kreeg. Deze mevrouw was inderdaad van Friese afkomst, en dus hebben we ons geteut maar in het Fries voortgezet. Erg vreemd om hier in Burkina Faso Fries met iemand te spreken. Even later vroeg se of ik ook zo'n last had van de 'sonne'. Nadat ik vlug haar vraag had beatwoord, vroeg ik of ze uit Gasterlan kwam, want als mensen Ronne naar de Sonne kan dat bijna niet missen. Wat bleek, deze vrouw had altijd in Oudemirdum gewoont. Bizar! De wrald is lyts!

28/11/09 Bed 21.09

Vandaag heb ik Bo en mijn broek opgehaald bij de kleermaakster. En ze zijn gaaaf! Mijn broek moest maarliefst viermaal versteld worden, omdat ik abnormaal dikke kuiten heb. De erfenis van tien jaar de schaatssport met zijn nevenactiviteiten beoefenen. Gelukkig werd het elastiek tout suite losgeknipt, versteld en vervolgens weer vastgezet. Daarna ging madame Tailleusse (Bij gebrek aan kennis van echte surnom gekozen koosnaampje) mijn broek nog even strijken. En dat was niet een strijkijzer wat bij jullie in de kast staat, neen het was een strijkijzer op kolen! Zoiets had ik nog nooit gezien, maar inventief was het wel! Binnen een paar streken was mijn broek kreukvrij.
Terugreis moest ik een aantal stops maken omdat mijn banden wederom luchtloos hun rondjes draaiden.
Fietsenmaker nummer 1 had zijn tienjarige zoon in de aanbieding. Het was een grote stevige jongen volgens zijn vader, die veel klusjes in en om het huis kon doen. Toen ik vertelde dat ik over drie weken alweer in Nederland ben, keek hij me niet-begrijpend aan. Hetwas juist de bedoeling dat ik hem mee naar Europa zou nemen! Ik probeerde hem uit te leggen dat kinderarbeid strict verboden is in Europa, maar daar wilde hij niks van weten. Het was reuze handig om een hulpje te hebben. Bij belangstelling uwerzijds, neem contact op met onderschrevene.
Fietsenmaker numéro deux wilde met me trouwen. Natuurlijk zoog ik een onzinverhaal over een man, met wie ik anderhalf jaar gelukkig getrouwd was en nu met smart op me wachtte, uit mijn duim. (Mijn onuitputtelijke bron van verzinsels ;)) Ondanks het feit dat ik het zelf reuze overtuigend vond, keek hij meteen naar mijn vingers. Geen ring? Vroeg hij; Nee die heb ik afgedaan want mijn vingers worden dik hier.
En waarom mijn man mij hier zo alleen naar toe liet gaan scheen hij helemaal niet te begrijpen. C'est comme ça monsieur!
Fietsemaker drie was mijn goeie ouwe, bijna alleen Mooré sprekende vriend. Nadat ik hem met 'Nésabre' had begroet, plakte hij mijn band, en kon ik weer fietsen door het hele Burkinese land.
Iets van deze laatste zin doet me denken aan een Sinterklaasliedje, maar dat geheel terzijde.

30/11/09 14.55 Met Milowmuziek op bed

Vanochtend op het werk gebeurde er zoiets leuks! Een kindje van zeven maandjes was ziek,en toen ze mij zag begon ze helemaal te lachen. Nadat ik de thermometer onder haar armpje stopte, pakte ze mijn hand en bleef hem vasthouden. Al lachend klemde ze haar minuscule vingertjes om de mijne. Mezelf lostrekken kon niet, al moet ik eerlijk zeggen dat ik het ook niet met volle overtuiging probeerde. De andere zusters hadden inmiddels een diagnose gesteld en medicijnen voorgeschreven (daarvoor komt geen dokter aan te pas hier), en dus was het tijd om te vertrekken. Toen haar mama opstond en haar op haar rug bond, moest ze noodgedwongen mijn hand loslaten. Ze zette het me toch op een krijsen. Grote tranen biggelden over haar wangetjes, maar moederlief was onverbiddelijk en liep zo weg. Zo schattig! De andere zusters moesten hard lachen, eindelijk iemand die niet bang is voor de nassara, en zelf kon ik een verliefde glimlach de rest van de ochtend niet van mijn gezicht krijgen. Ontzettend lief!
Wat me trouwens steeds vaker opvalt is hoe groot de onderlinge verschillen in dit land zijn;
Grote glimmende, geblindeerde 4wd Toyota's racen ongegeneerd langs oude mannetjes die fietsen op brikken waarvan het lijkt alsof ze na jaren uit een Amsterdamse gracht gevist zijn.
Vanochtend was er een baby van 10 maanden die twaalf kilo woog. De volgende patient was een mager, zeg maar gerust uigemergeld, 5jarig meisje. Bij haar bleef de weegschaal op 14 kilogrammen steken.
Er zijn hier genoeg mensen die geen stroom, water, en huis hebben. Voor sommige van hen is het zelfs de vraag of ze wel gaan eten vandaag. Ook is hier in Ouagadougou een buurt, genaamd Ouaga2000 waar huizen, beter gezegd, kastelen staan die je zelfs in 't Gooi niet tegenkomt. Absurd!

14.29 1/12/09 Internetcafé

Ohneeeeee! Het is alweer december! Het is niet leuk om steeds weer in herhaling te vallen, maar ik moet toch zeggen dat de tijd hier voorbij vliegt! Time flies when you're having fun. Hier met de snelheid van een F16, dus jullie hebben vast wel in de gaten dat ik mij prima vermaak hier!
Ik zal zo weer naar Julliet, mijn vaste fruitvrouwtje, omdat ik ontzettend veel zin heb in papaya's en andere zoetheerlijkheden. Voor fruit kun je echt niet naar een betere plek dan Afrika!
Dinsdag is wasdag bij mij, dus zal ik zo weer wat OMOzakjes inslaan, 25franc het stuk (bijna 4 eurocent), en mezelf de rol van de woeste wasvrouw toebedelen.

Tot gauw, nog minder dan drie weken!

Liefs en un grand bisou,

Es