Bezems, pezen en karaoke

17.57 16/08/10 Balkon Guesthouse

Na een frisse duik in de zee (met bijtende beestjes) vanochtend, kwam Wiesje aan met onze bagage. Eufolrie alom. Echt, ik was er dolgelukkig mee, want na 3,5 dag reizen en in Vietnam zijn in dezelfde kleren ruik je niet meer naar bloemetjes en je voelt je zo ongelofelijk walgelijk. Na een koude douche en een verkleedsessie gingen we naar het ziekenhuis waar we een rondleiding kregen. Onze 1e echte confrontatie met de (ex) patientne.
Het hoofd van de afdeling nam ons mee naar een kamer waarin 3 patienten op hun bed lagen. Hij liet ons hun wonden en misvormingen zien. De patienten zijn dit gewend, immers hier komen veel vaker (medische) studenten, maar ze keken niet zo blij. Dit zorgde ervoor dat wij ons wat ongemakkelijk voelden. Ik vond het net aapjes kijken. Ondertussen moesten we ook nog scenes voor de film opnemen die Curt maakt. Samen met Suzanne moest ik de flauwvallende Rene (Hedda) opvangen. Hartstikke leuk om zoiets eens te doen, maar erg lekker stond ik er niet op. Mijn hoofd was zo rood als een bavianenbil, ik zweette als een te dikke kalende Amerikaan in de sportschool en mijn haar was, dankzij de vietnamese shampoo, net een ragebol. Genieten dus!
Later hebben we nog bij fysiotherapie, het bejaardenhuis en in de schoenmakerij gekeken. Dat laatste was rond half twee, dus op het heetst van de dag, waardoor uit elke mogelijke porie het zweet gutste. Ik voelde druppeltjes zachtjes kriebelend langs mijn been naar beneden kruipen. Verder vond ik dat super interessant omdat je iemand dan echt iets tastbaars geeft. Ze maken daar schoenen, maar ook protheses. Vanavond tijdens de evaluatie gaan we de keuzes maken. We kiezen twee stages, waar je dus een week lang elke ochtend je stinkende best gaat doen. 's Middags hebben we andere stages. Vandaag ben ik naar het bezemmaken geweest. 2 ex leprapatienten die elkaar hier in Quy Hoa hebben ontmoet en nu een 'stel' zijn, maken bezems.
De bladeren van de kokos boom worden gestript, en van het middenstuk wordt dan na veel geschaaf de stengen/middelste nerf (?) gebruikt. En vanmiddag hebben wij hen geholpen.
Niemand had ze ooit eerder geholpen, dus schaafden, sneden en schraapten wij er lustig op los.
Voor dit werk heb je echt engelengeduld nodig. Op een dag maken ze samen 2 bezems (66 eurocent). Even ter vergelijking; Wij waren met z'n 6en en hadden ongeveer genoeg werk geleverd voor een halve bezem. En dan ben ik erg optimistisch.
Ondertussen waren we heel fijn met die mensen aan het praten. Ze waren erg open. Ze vertelden 100 uit over hun leven. Hij was vroeger boer geweest, en zij vertelde ons dat haar kinderen bijna nooit langskomen omdat ze in een lepradorp woont en verminkingen heeft. Hoezo stigma? :(
Later hebben we 2 bezems van ze gekocht, en ze wilden het ons gadeau geven omdat we geholpen hadden. Superlief, dan verdien je al nagenoeg niets, en dan ga je nog dingen weggeven ook.
We hebben na veel aandringen toch mogen betalen, en hebben een hele leuke foto gemaakt met onze pasgemaakte vrienden. Hij staat op Suzannes profiel. Morgen gaan we beginnen met de stages, en tijdens de siesta weer een groepsscene opnemen. In de middag gaan we het bejaardentehuis schilderen samen mnet onze vietnameze leeftijdgenootjes.

P.s. Het wordt Fysiotherapie en scheonmaken.
"Maar Esther," zullen jullie wellicht denken, " zijn sinds je uitloting al je geneeskundige ambities verdwenen?" |Neen, maar als ik aan wondverzorging denk, krijg ik meteen visioenen van ' madenman' in Burkina, dus dat lijkt me niet zo heel erg prettig.

11.01 17/08/10 Genietendvan de Zuid Chinese zee bries.

Samen met Stephanie, Meike en Esmee zit ik nu op het balkon van het guesthouse met een prachtig uitzicht op de ZuidChinese zee uit te puffen. We hebben zojuist 2 operaties gezien!! Bij fysiotherapie verliep niet alles hoe het moest.. Onze tolk begroop ons maar half, wij haar ook, en de hoofdzuster, die wij door de extreme gelijkenis met Pocahontas liefkozend Poca hebben genoemd, was zomaar weggelopen. Toen ze eenmaal back on the block was, (845) verklaarde ze de situatie van Fi. Fi is een jonge, goedlachse en bovenal hele mooie vrouw. Door de gevolgen van lepra heeft ze een zogenoemde clawhand. Dit betekent dat haar gevoelloze vingers niet meer in de normale rechte stand kunnen. De medische uitleg zal ik jullie, ook doordat ik het zelf niet helemaal doorheb, besparen.
Rond 9 uur gingen Stephanie en ik samen met een vietnamese zuster naar de operatiezaal. Daar kregen we een bloedmooi groenig OKpakje aan, inclusief mondkapje, charmant haarnetje en crocsachtige plastic slippertjes. Daar aangekomen was de chirurg al bezig met de operatie. Voor een uitgebreid verslag: zie de blog van Stephanie/Meike.
2 pezen van de middelvinger werden gesplitst in 4 minipeesjes die vervolgens onder de huid door naar de andere vingers werden getrokken. Daar hechtee hij ze vast aan een andere pees. Ondertussen zat een verpleger te chillen met een krantje (in de OK!), lagen de sigaretten op de tafel vlakbij, en kreeg de chirurg maarliefst 8 x een telefoontje.
Imagine. Je bent een exleprapatient die z'n hand laat opereren, je bent volledig bij bewustzijn omdat je plaatselijk bent verdoofd, en dan hoor je de chirurg met mensen bellen terwijl in z'n handen aan schaartjes jouw pezen bungelen.. Fijn!
De 2e operatie was zo gepiept.
Naar rookstinkende man komt binnen, gaat shirtloos op de tafel liggen, krijgt een kleedje om, wordt verdoofd en ontsmet, de vetbol (4cm2!!!) wordt er met de vingers uitgetrokken, een van een handschoentje gemaakte drain wordt geplaatst, hechten en kaar is kees. Na 10 minuten loopt hij fluitend (lees rokend) weer naar buiten!
Een geweldige ervaring.

6.55 18/08/10 achter de computer

Gistermiddag hebben we het bejaardentehuis geverfd met Vietnamese jongeren uit het dorp. Daarna hebben we samen gegeten, en naar de karaoke gegaan. Jullie weten vast allemaal dat ik een gouden keeltje met engelenstem heb, dus dat was geweldig! Erg leuk om te zien hoe open en los zij werden tijdens het zingen/dansen, terwijl ze 's middags eigenlijk niets durfden te zeggen.
Het is hier fantastisch! Ik moet even heel snel, want om 7 uur begint het ontbijt!! Thanks voor jullie reacties!
Mijn Vietnamese nummer is; 0168 3246 473


xxxx uit het nu al hete Quy Hoa,
Esther