Back to Bangkok

30-3-14, 20:02. Under a starry sky @ Bang Bao, Koh Chang

In de verte schijnen een aantal groene lichten om zo de schepen te begeleiden op hun tocht rondom de Thaise kust. Ergens, verderop in die zee hebben wij vandaag met behulp van een o zo sexy snorkel de onderwaterwereld verkend. Samen met tal van Thaise en westerse toeristen vertrokken we in alle vroegte naar de pier, om daar op een gigantische maar gammele boot te stappen, met uiterst enthousiaste bemanning. De zon scheen al flink en door de weerkaatsing van de zon op het golvende turquoise laken was het smeren geblazen. Na zo'n anderhalf uur dobberen en een stand-up comedy show van de crew, kwamen we aan bij het eerste eiland voor vandaag. Gewapend met felgele duikbril en snorkel gingen we te water. Het loslaten van de controle over je ademhaling om vervolgens slechts door een rietje te ademen bleek even wennen. Na luttele minuten was de kalmte weer ingedaald en kon ik gaan genieten van de schitterende onderwaterwereld. Het eerste wat in het oog sprong waren de enorme aantallen zebravisjes, die blijkbaar al wat toeristen gewend waren en van geen wijken wilden weten. Allard heeft een supergave camera met onderwaterfunctie, dus binnenkort kan ik hopelijk wat foto's uploaden! De zee(bodem) had zoveel prachtigs t bieden, van zeeegels met een diameter van 40 cm (dat zijn flinke naalden kan ik je vertellen) vissen met alle kleuren van de regenboog tot vergane schatten. Of nouja, in ieder geval een grote, oude gezonken kruik. Een van de duikinstructeurs nam de camera moeiteloos even over, dook naar beneden en schoot een aantal close-up koraal plaatjes. Toen hij vervolgens stukken koraal naar boven toverde, zodat wij dat konden vasthouden, hebben we hem er vriendelijk doch dringend op gewezen dat dat wat ons betreft niet hoefde, omdat dat simpoelweg het koraal sloopt. Na een uurtje zwemen en vele ' oooah' momenten was het tijd om verder te varen naar de volgende snorkellocatie. Ondertussen was het uiterst goed toeven op het overdekte dek van onze zeeschuit, waar we ook een typisch aziatische lunch voorgeschoteld kregen, met inktvisflupsels en andere ondefinieerbare substanties in een waterig sausje.
Met onze rondgegeten buikjes (ehem), was het tijd voor de volgende sessie waar we weer nieuwe speciale vissen zagen, van langneusvis tot tijgervis. Taxonomie a la Esther, die ouwe Linnaeaus kan er nog wat van leren! Ook zagen we hele kleine indigoblauwe visjes, precies die kleur waarin ik nog mooie krealen of lap stof voor beppe hoop te vinden op een markt ergens op deze reis. Aangezien we alleen snorkels hadden en geen flippers, heb ik aan mijn zwemkilometers voor vandaag wel voldaan, een typisch 'van-der-Weijden'tje' . Ondertussen waren enkele ' opslûpte' jongens van de crew uitermate geinteresseerd geraakt in die twee blauwogige meisjes met bos stro op hun hoofd (zeezout+zon = gortdroog haar) en probeerden met hun hilarische dijenkletsers indruk te mkaen, wat faliekant mislukte. Desalniettemin was het een ontzettend geslaagde dag, waarin mijn interesse voor het leven onder water geprikkeld is. Misschien in Cambodia toch maar een duikcursus doen!

2-4-14 11:25 Back in Bangkok
Na een aantal fantastische dagen en verstoorde nachten op Koh Chang was het gisteren weer tijd om onze reis te vervolgen. Weemoedig en met pijn in het hart, dat wel, want Koh Chang was een oase van rust in de jungle, ondanks de haat-liefde verhouding met de bavianen. Via de cottage hadden we tickets voor een minibus geregend die ons naast de bavianenbomen oppikte en nagenoeg voor de deur van het volgende hostel in Bangkok er weer uitsmeet. De reis was memorabel, voornamelijk door onze reisgenoten.
De chauffeur, die hard maar veilig ;) reed, voelde zich helemaal 007 met bijbehorend inlichtingenoortje waarmee hij geregeld communiceerde en strakke zonnebril, glad haar en nauwsluitende polo. Deze smoothboy gaf de knappe Thaise dames maar al te graag een knipoogje en voelde zichzelf een enorme eyecatcher.
Een andere opvallende verschijning was een jongeman die gedurende de zeven uur durende rit er minimaal 300 belminuten doorheen heeft gejaagd, waarvan drie uur onafgebroken. Dat is pas doorzettingsvermogen en een sterke accu! Het meest in het oog springende figuur sloot halverwege aan bij ons reisgezelschap. Op behakte roze slippers met reusachtige glitterende edelstenen, een neon roze rokje en dito shirtje kwam het (hint: neutrale benaming) aanwaggelen. Van verre leek het een uiterst verzorgde vrouw, met een partij borsten en laag make up waar je u tegen zegt, maar naar mate het dichterbij kwam, tekende zich een onmiskenbare adamsappel af tegen de achtergrond. Ook de gemanicuurde handen en voeten bleken minder poezelig dan bij de gemiddelde Aziatische vrouw. Een heus Thais fenomeen nestelde zich in de stoel naast ons: De ladyboy!
Na een fijne en vlotte rit terug te zijn in Bangkok, bleek die avond in het uitgaanscircuit dat dit fenomeen zich verrassend vaak voordoet op Khao San Road. Sommige op het oog prachtige vrouwen (nepborsten, minijurkjes en mooi haar incluis) bleken bij nader inzien toch ooit man. Enkele van hen hadden zelfs hun adamsappel weg laten snijden om hun geslachtstransformatie te bevorderen. Zeker 10-20% van de Thaise ' vrouwen' hier, had vroeger op het geboortekaartje een ooievaar met een blauw strikje staan. Marleen en ik gingen even voor 1 biertje de stad in (slechts twee koprollen van ons hostel) en na heel veel leuke gesprekken en reistips van andere backpackers die overigens unaniem lyrisch zijn over Noord Thailand en verscheidene Chang biertjes was het pardoes zes uur en begonnen de winkeleigenaren alweer hun boeletje op te bouwen. Het was een fantastische avond waarbij we onder andere geproost hebben met Chilenen, Isle-of-Man' ers en Zuid-Afrikanen. Internationale connecties tot en met! Ondanks de eieren met bacon heerst er momenteel een lichtelijk hoofdpijntje in kamer Visser-van der Meer. Straks gaan we met de lokale bus naar het mega winkelcentrum MBK, met airco om nog enkele onmisbare accessoires op de kop te tikken!

3-4-14 20:00 In de nachttrein naar Noord

Anderhalf uur geleden zijn we vanuit de grote gezellige chaos die Bangkok heet, vertrokken met de nachttrein naar Chiang Mai, een grote stad in het noorden. Chiang Mai staat bekend om haar ongekend grote markten en koelere klimaat. Dit laatste is een wekome verrassing, omdat het kwik vandaag in Bangkok tot maarliefst 37 graden Celsius steeg. Aangezien wij onze (voorlopig) laatste dag in Bangkok graag ten volste wilden benutten, besloten we zo rond het middaguur naar het koninklijk paleis en tempelcomplex Wat Pho. Het paleis is een kolossaal complex ter ere van de Thaise koning met op de millimeter nauwkeurig gekortwiekte grasveldjes en mega gouden torens die bekeken werden door totaal gehersenspoelde zwermen die blindelings achter een paraplu danwel knuffelbeer op stok aanliepen. Mede dankzij de op dat moment onhoudbare temperatuur en triestheid van het geheel besloten we om door te lopen naar Wat Pho. Dit tempelcomplex wat in de zestiende eeuw gebouwd werd, herbergt vele prachtig gedecoreerde tempels en torens met fantastische kleurrijke details. Een van de meest bijzondere bezienswaardigheden hier was een 46 (!) meter lang gouden Buddha, enorm ding dus! Vervolgens zijn we met een zakje vers fruit over een heel leuk typisch Thais marktje gelopen op weg naar het hostel. Na een aantal ietwat riskante oversteken (gelukkig remmen ze hier net zo hard voor blanke blonde meisjes als voor koeien in India) was het tijd om even uit te puffen, verbrande armpjes te verkoelen. Als herinnering aan Bangkok hebben we nog een heel drukgekleurd armbandje gekocht en zijn we naar het treinstation vertrokken, per tuktuk. Waar normale automobilisten hier al lak hebben aan verkeersregels en borden en voornamelijk gebodsborden puur als suggestief gelden hebben tuktukrijders absoluut hun eigen spelregels: "All is fair in traffic and war"
Doorgetrokken lijnen op de weg worden moeiteloos gekruist, ritsen wordt tot ongekende hoogtes gebracht en als jouw rijbaan druk is, mag je best een stuk spookrijden. Hoewel het exacte getal mij ontbreekt, gok ik dat het aantal dodelijke verkeersslachtoffers in Bangkok aan de hoge kant is. Voor wie dacht dat het Amsterdamse verkeer chaotisch was, think again. Daarentegen, de trein heeft een tempo van nul. Het stukje Amsterdam Heerenveen zou op deze wijze minstens een halve dag kosten.
Inmiddels zijn al veel gordijntje van de nachttrein gesloten. Het was overigens een hele volksverhuizing om de bedden klaar te maken, maar al veel treingenoten zijn richting dromenland. Ik ga ze volgen! X
P.s. Nog een memorabel moment dat ik jullie absoluut niet wil onthouden: Gisteravond heb ik in een live-music caf'e gezegevierd: mijn eerste (en voorlopig enige) gewonnen partij armpje drukken!! Tegen een vrij forse canadese tegenstandster (103 kilogrammen schoon aan de haak) won ik na een bloedstollende minutenlange partij waarbij niemand veel terrein prijsgaf . De aanhouder wint! Is al dat horecawerk van de afgelopen maanden niet voor niets geweest! :D

Inmiddels zijn we helemaal gesetteld in Chiang Mai, wat een veel rustigere en koelere stad is dan Bangkok! Het is hier fantastisch!

Heel veel liefs uit Chiang Mai,

Esther

P.s.: Wat een schorriemorrie bij Cambuur zeg, welkom Dwight Lodeweges! En voor vanavond, laten we wat lampjes gaan verslaan! Come On Heerenveen!!