Heimwee?

17/9 16.00 LT herberg.

Ik had wel verwacht dat ik op een gegeven moment graag naar huis zou willen, maar dat het al na 5 dagen zou zijn had ik vooraf nooit kunnen voorspellen. Zoals sommige van jullie wel weten, heeft mijn moeder borstkanker, maar waren de berichten voor een kwaadaardige tumor best positief. De tumor was klein, en is met een operatie een paar dagen voor mijn vertrek weggehaald. Tijdens die operatie is er ook een lymfeklier weggehaald, om te kijken of de kanker uitgezaaid was en nu hebben we vandaag daar de uitslag van gekregen. Het blijkt nu dus dat de kanker inderdaad uitgezaaid is naar haar lymfeklieren.
Dit bericht kwam echt als een klap, want alle dokters die we gesproken hebben waren positief. Flink kut dus, en nu krijgt ze een chemokuur nadat de andere lymfeklieren 30 september worden verwijderd. In plaats van dicht bij mijn familie te zijn, zit ik nu in diep donker en bovenal ver Afrika. Ik zou nu op dit moment niets liever doen dan het eerste de beste vliegtuig terug naar huis nemen, maar ik mag van mezelf geen overhaaste beslissingen nemen.
Nadat ik zonet met heit gebeld heb, heb ik besloten om vooreerst hier te blijven. Het is even een extra horde, maar het komt wel weer goed!!

18/9 19.59 LT a la maison.
Wat een dag zeg. Terwijl ik dit schrijf lig ik op mijn bed in een superhete, ventilatorloze kamer in het best grote huis van mijn gastgezin. Ik ben vanochtend nog van gastgezin verandert, want het gezin waar ik geplaatst zou worden kreeg familie op bezoek ( dat mag je hier niet weigeren), en dus was er geen plaats meer voor mij, en kom ik nu in een ander gastgezin met een andere Nederlandse vrijwilliger
Deze familie lijkt me superleuk, en volgens Yvo, stundent geneeskunde die hier nu al een aantal weken zit, had ik het niet beter kunnen treffen. Het huis is voor Afrikaanse begrippen erg groot, en heeft electriciteit, maaaaaar geen stromend water.. En das best even wennen. Het gezin heeft een ietwat uitzonderlijke samenstelling. Tanti en Tonton, de 'moeder en vader', 2 bonnes Clarice en Jenny, en voor de rest wisselt het nogal eens. Zo komen er geregeld neefjes en nichtjes over de vloer, maar ook broers en zussen blijven hier vaak slapen; en dan zijn Yvo en ik er nog.
Vanochtend ben ik met Julia naar het centrum geweest, en bij de bank lukte het wisselen van mijn traveler cheques naar de lokale valuta CFA nu wel :D Daarna zijn we naar een supergrote Afrikaanse markt geweest, en wat was dat een drama! We waren nog geen minuut binnen, of hadden al een groep van minstens tien grote donkere mannen achter ons aan zwerven. Allen wilden ze onze gids zijn, en aangezien blank hier het synoniem is voor rijk, wilden ze ons ook allemaal naar hun kraampjes lokken. Voor eenieder die de de zwarte markt in Beverwijk kent qua mensen die je proberen naar hun eettentje te halen, vermenigvuldig dat ongemakkelijke gevoel met 964513 tot de 12e macht, en je begrijpt ongeveer hoe wij ons daar voelden, we werden letterlijk aan onze arm de winkeltjes ingetrokken. Na 20 minuten loswrikken en Non, merci een keer of duizend herhaald te hebben hadden we het helemaal gehad daaro.
Ik zal nu proberen te gaan slapen, maar ik betwijfel of het gaat slagen met deze hitte.

19/9 08.12 LT Gastgezin

Jeeeeeeeemig, wat een nare nacht was dit. Eerst heb ik ruim vier uren liggen woelen omdat ik door de hitte niet kon slapen, terwijl ik echt exhausted was na de afgelopen heftige dagen. Ongelofelijk wat mis ik mijn goeie ouwe ventilator. Ik heb nu zo gezweet dat ik me te vies voel om nu verder te schrijven, eerst maar eens douchen. Alhoewel, douchen, meer bakjes water over mezelf heenkieperen.

19/9 11.55 nu, Cybercafé secteur 30 Ouagadougou

Het douchen/ bakjes kieperen/ wassen was minder vervelend dan ik me had voorgesteld. Maar goed ook, want ik zal het er de komende weken mee moeten doen. Stiekem kijk ik nu al uit naar een warme douche van een half uur bij terugkomst in Nederland! Vanmiddag gaan Yvo en ik zwemmen bij de Amerikaanse Ambassade, het zwembad lijkt in de verste verte niet op de Stiennen Flier waar ik vroeger zo regelmatig te vinden was, maar het zorgt wel voor verkoeling. Het is hier overdag namelijk dik 35 graden, in de volle zon met gemak 40. Opzich heb ik niet heel veel last van de hitte, maar ik moet mezelf er steeds aan herinneren dat ik veel moet drinken. Het valt me mee dat ik nog niet ziek ben, die arme Bo ligt nu (met onder andere tyfus) ziek op bed bij Harmke en Raphael!
Wat me trouwens opvalt in deze nieuwe buurt, aanzienlijk armer dan waar ik de eerste week gespendeert heb, is het enorme aantal kleine kinderen. Gemiddeld zijn het er 6 à 7! Ongelofelijk, zeven keer zwanger in deze hitte is onmenselijk als je het mij vraagt.
Even een vraagje voor degenen met wie ik al mijn mooie Heerenveenmomenten deel, wat is er ain hemelsnaam aan de hand?! Het kan toch niet zo zijn dat wanneer ik na de winterstop terugkeer, we ons nog steeds in de onderste regionen der ranglijst bevinden? Even wat extra hard aanmoedigen. Vanmiddag zal ik trouwens mijn kamer een beetje decoreren met onder andere met een poster van Michel Breuer, waarvoor nogmaals mijn hartelijke dank Anne!

De volgende keer zal ik proberen wat foto's online te zetten, deze computers hier zijn aanzienlijk sneller dan die vlakbij de herberg.
Ik vind het superleuk om jullie reacties allemaal te lezen, dus blijf daar vooral mee doorgaan! ;)

Liefs uit Burkina Faso,

Esther

A bienvenue!