à demain?

19 sept 20.03 comfistoel in huiskamer gastgezin;

Ik ben en blijf een Nederlandse, dus moet ik het, als een echte oranje leeuwin betaamd, het eventjes over het weer hier hebben. Ik verwonder me er nog steeds over: Van ontzettend benauwd en dik 37 graden, koelt het binnen anderhalf uur 10 graden af en komt het met bakken uit de lucht. Niks geen Hollands miezerbuitje, nee de straten staan na 15 minuutjes plensen al blank. (Gedeeltijk natuurlijk ook te wijten aan het riool hier, maar afijn)

Normaliter krijg je hier vrij snel een taxi, als blanke misschien nog wel sneller, maar als het begint te regenen.. Dan kan mission impossible 4 beginnen. Zo ook deze middag. Wat was ik blij dat ik toch, tegen moeders wil, Birkenstocks had gekocht en op dat heuse moment droeg. Ze zijn supercomfi ( handig op deze wegen met losse stenen allover), iets hoger en klepperen niet als gewone slippers, dus zaten mijn benen niet onder de roodbruine smurrie. Wat zou Karin zichzelf uitlachen als ze deze wegen kende toen ze me vlak voor vertrek vroeg of ik geen 'hakjes' meenam. Terwijl ik op mijn Birkies door de bruine bende banjerde, heeft Tonton een ventilator voor me geregeld :D Hoezeeee! Vanochtend hebben we samen een klamboe opgehangen, want het ding wat ik zelf meegenomen had (Thanks D.) was een 1persoons en aan gezien ik een 2persoonsbed heb, was dat ietwat aan de krappe kant, niet bijster handig als je 'lekker' bloed hebt! Ik slaap vannacht vast stukken beter! Tonton vindt het helemaal cool dat ik van voetbal houd, al klinkt Heerenveen uit zijn mond als ' Earrenvan'. Er was vanmiddag voetbal op de tv, die overigens de hele godganse dag aanstaat, en hij riep me meteen! superleuk dus :)

20 september 20.33 LT, mijn bed

Wat ik al vermoedde is vandaag dus bevestigd; lang niet al mijn berichtjes komen aan in Nederland, en ik ontvang ook veel niet hier.. Best stom dus, maar hier valt niks an te doen.
Oeeeh, morgen mijn eerste dag in het ziekenhuis, en ik heb er superveel zin in. Volgens de kenners moet ik geen hoge verwachtingen hebben, en alles mooi op me af laten komen. Helemaal prima, want ik doe niks anders hier! Wat ik wel heel jammer vind is dat Bo nog steeds ziek is, en me morgen dus niet vergezelt. Vandaag was een échte zondag, weinig actief zijn, veel lezen en voetbal kijken. Dit laatste gaat hier wel iets anders dan thuis. Samen met Yvo vertrok ik op de fiets naar een cafeetje verderop. Tijdens de barre heenreis ben ik op miraculeuze wijze aan alle gevaren van het verkeer hier ontsnapt. Eenmaal aangekomen kon je voor 150CFA ongeveer 23 eurocentjes, plaatsnemen op een metalen bankje in een ruimte met 40 Burkinabé, 6 ventilatoren, gescheiden van de sterrenhemel door louter een golfplaten dakje. Wat een belevenis, en wat zijn ze hier fanatiek... Geeske tijdens Renado-Sleat is er niks bij ;)
Ik ga nu gauw slapen, morgen weer een spannende dag!


21 sept 20.45LT Bank

Mijn eerste dag in het ziekenhuis begon op z'n zachtst gezegd anders dan verwacht. Samen met Yvo was ik naar het CMA ( Centre Medical avec Antenne chirurcal) gefietst en toen Raph gearriveerd was om me voor te stellen aan de directeur, bleek dat monsieur Kinda nog sliep. Gister was het namelijk het einde van de Ramadan, en veel mensen namen daarom vandaag vrij. Zo ook de directeur, en dus zou ik wel weer naar huis kunnen.. Daar had ik niet zoveel zin in, dus ben ik met Yvo aan de slag gegaan op de Urgence, de SpoedEisendeHulp. Eerst was er een kastje naar de muur verhaal, maar uitendelijk kwamen we terecht in een ruimte, stampvol en met een temperatuur van de gemiddelde schoenmaat.
Door de hitte viel ik tot twee keer toe bijna flauw. Erg raar, aangezien ik daar in een supercoole hagelwitte doktersjas stond. De rest van de ochtend bracht ik door op een stoel naast een akelig veel op dr. Foreman (House M.D.) lijkende student/dokter. Ik moest (Franse) aantekeningen maken, lichaamstemperaturen vaststellen, handschoenen aanreiken, verwijsbrieven schrijven én tekenen en zulke klusjes. Het ziekenhuis was wel ongeveer hoe ik verwachtte, superchaotich, smoordruk en bloedheet. Ik voelde me wel een beetje onnozel, omdat ik, afgezien van mijn in tv-series opgedane wijsheden, nog zéro medische ervaring heb. Toch heb ik alweer zin in morgen! Vanmiddag heb ik de eerste foto's geupload, en daarna heb ik gevoetbald.
Vlakbij ons huis was een groep jongens aan het voetballen, en ik had zin om mee te doen. Toen ik, na Yvo, aankwam begon iedereen (me uit) te lachen. Ik hoorde ze bijna denken; ' Pfff een wit meisje voetballen?' Nadat ik twee doelpunten had gemaakt en het donker begon te worden, gaven ze me een handje en vroegen: ' à demain?' Met een zelfvoldane glimlach antwoordde ik, 'Oui, à demain'

P.s. Misschien kan ik wel een teamgenootje meenemen.. Wij bij Heerenveen schijnen nog verlegen te zitten om een trefzekere spits..

Nu, 22/09 17.23 LT, Cybercafé

Okeee, vanochtend heb ik dus met de directeur gesproken, en er is een wijziging in het plan ( Het is en blijft Afrika). Omdat Bo en ik nog geen medische ervaring hebben, en het CMA vol ligt met allemaal slachtoffers van de overstroming en het dus heel druk is, en wij schokkende dingen zouden kunnen zien, gaan we NIET in het CMA werken. Beetje vreemd is het wel, omdat ik al een dag gedraaid heb, maargoed. Nu gaan Bo en ik, als ze weer opgeknapt is, aan de slag bij 3 verschillende kleine ziekenhuisjes, waar het rustiger is en we beter onwe eerste medische ervaringen op kunnen doen, en niet in de weg lopen als in het CMA. Dit moet alleen nog wel geregeld worden, dus ben ik voorlopig werkloos.
Vanmiddag heb ik samen met Julia en Bo iets gegeten in de stad bij een superleuk eettentje waarvan de naam me nu even ontschoten is. Tanti bracht me achterop de brommer, hoe cool is dat? Ik stond wel doodsangsten uit op een gegeven moment, maar ik leef nog! We doen trouwens veel spelletjes thuis, pesten en gister ontdekte ik dat ze hier ook ' Alli Kalli' hebben, en daar heb ik louter goede herinneringen aan ;) Ik zal nu gauw naar huis, want ik ben al sinds vanmiddag vroeg weg. Daarnaast denk ik dat mijn voetballende vriendjes ook wachten op de blanke.

Liefs, en tot gauw!

xxx vanuit, de coolste naam bezittende hoofdstad in de wereld, Ouagadougou