Tu est invité!

23/9 21.18 LT Tv-time

Na twee dagen werkloos te zijn geweest, gaat morgen poging deux pour travailler plaatsvinden. Deze dagen heb ik overigens best fijn gevonden, en naar eigen zeggen reuze nuttig ingevuld met de nodige ontspanning. Aangezien Julia en Bo ook werkloos waren, hebben we vandaag met z'n drietjes lekker vakantie gevierd bij het zwembad. Vanmiddag kwam er weer een man langs, wiens connectie met Tanti of Tonton mij nog volstrekt onduidelijk is, en vroeg me waarom ik zoveel las. Lezen is hier, naast alle kaartspelletjes en het voetbal kijken in lemen hutjes toch mijn hobby numéro un. Ik moet maar gauw lid worden van de bibliotheek bij de Amerikaanse ambassade hier, want het resterende leesvoer begint aanzienlijk te slenken. Vanmiddag dacht ik eventjes tyfus te hebben, omdat ik plots onder de vreemde uitslag zat. Dit is nu al afgezakt, dus is het waarschijnlijk gewoon een beetje uitslag veroorzaakt door de lavabol die onze aarde verwarmt. Vandaag ben ik ook voor het eerst alleen door Ouaga gefietst, en waarom dat zo bijzonder is zal ik hieronder uitgebreid uitzetten.
Bijna alle auto's hier zijn afgekeurde rammelbakken uit Europa. Nu is dat hergebruik opzich niet zo erg, maaaar deze auto's zijn natuurlijk niet voor de gein afgekeurd. Dus ronken de motoren vrolijk terwijl ze zoveel (zwarte) rookwolken uitsheiden dat de gemiddelde rookbom er jaloers op zou zijn. Zo nu en dan vindt zomaar een deur of kofferbak zijn weg naar de vrijheid, en slingert onder het rijden open. Naast deze voertuigen op vier wielen zijn er hier ontelbaar vele moterfietsen/scooters/brommerachtigen; en hun bestuurders zijn over het algemeen brutaaal! Links en rechts scheren ze je voorbij, terwijl een taxi plotseling midden op de weg stopt, al toeterend een stukje achteruit rijdt en zijn passagiers hun bestemming laat bereiken. Aparte fiets of wandelpaden heb je hier niet, dus is het slalommen geblazen tussen alle forenzen en andere weggebruikers. Ik ben vandaag wederom de dans ontsprongen wat ongelukken betreft, al zag ik wel een scooter aan diggelen liggen midden op de weg. Stoplichten zijn weer een geval apart; ze doen het meestentijds niet, en als ze wel het beoogde doen, worden ze door menig weggebruiker keihard genegeerd..
Ik heb mijn gemiddelde bedtijd wederom overschreden, en dus zal ik nu gauw mijn ongetwijfeld warme bedje opzoeken!

25/9 17.17 LT Zittend op mijn bed met ventilator en Jamie Cullum muziek.

Gister om negen uur hadden we een afspraak bij het CSPS, het kleinere ziekenhuisje waar Bo en ik gaan werken. Zoals verwacht was er bij aankomst nog niemand, het is immers 9 uur Afrikaanse tijd. Dus kun je er vergif op innemen dat het uitloopt. Na anderhalf uur wachten en een paar telefoontjes over en weer, bleek dat de 'mayor' niet meer kwam omdat ze autopech had. Later die dag om drie uur hadden wij het geluk aan onze zijde, en troffen we haar wel. De mayor is een hele aardige, spontane en engelssprekende vrouw die ons bij binnenkomst meteen 2 kussen gaf. We mochten zelf weten wanneer we begonnen, en nadat we het aanbod van een biertje hadden afgeslagen, kozen we voor vanochtend.
Vol goede moed stapte ik heden ochtend op mijn o zo stevige metallic roze fietsje om de tocht naar mijn nieuwe werkplaats af te leggen. Het was leuk, al konden we nog niet zoveel doen, en zat ik in de consultatiekamer met een ernstig zweetprobleem bezittende dokter. Wat mij vooral opviel, was dat er geen enkele (bloed)test werd gedaan naast het opnemen van de temperatuur, maar de patient gewoon de medicijnen kreeg. Ongeveer driekwart van de zaken werd afgedaan als malaria.. Maar of ze dit allemaal hadden, durf ik te betwijfelen.
Om een uur of twaalf vertrokken bijna alle artsen, zusters en patienten wonderbaarlijk genoeg ook. Het was wel mooi geweest voor vandaag vonden zij, en dus vertrokken wij ook.
De kinderen hier zijn zo leuk! Nadat er eentje mij als Nassara gesignaleerd heeft, roept hij of zij al aijn broertjes, zusjes en vriendjes en komen ze allemaal op me afrennen. Op een paar meter bij me vandaan blijven sommige kindjes dan staan, en nemen ze me van top tot teen met hun grote bruine ogen op. Ze willen me graag een handje geven, maar durven het toch niet helemaal. Dus stak ik mijn hand naar hen uit, en zag je de ietwat schichtige gezichtjes veranderen in lachebekjes. Ze zijn zo blij met een handje en Bonsoir ça va? dat je helemaal warm wordt vanbinnen.
Ik heb ook weer nieuwe vrienden gemaakt; Ik liep langs een groepje Burkinabé, en riep Bonsoir, waarop zij antwoordden met; Tu est invité! Ik vind het heel bijzonder dat mensen met zo weinig geld, bereid zijn om alles met hun (volstrekt onbekende) gasten te delen. Meteen werd er een stoel voor me klaargezet, maar helaas moest ik naar huis omdat ik zo mijn kleren ga wassen. De bonnes kunnen dat ook voor mij doen, maar daar voel ik me eerlijk gezegd een beetje ongemakkelijk bij.. Ik kan het zelf ook best! Ik zal nu aan de slag, want vanavond hebben we een borrel met alle volunteers.

27/9 10.01 LT Mijn stoel.

Ik ben weer beter! Bah, wat voelde ik mij gister naar. In de nacht van vrijdag op zaterdag heb ik alles eruit gegooid. Voor de lezers met een ietwat zwakke maag, raad ik aan om hier even te stoppen met lezen, en het een stukje verderop te hervatten.
Al in de tuin van de vriendschap, waar we iets gingen drinken, was ik al niet zo fit, maar toen ik thuis kwam werd ik zo misselijk! Echt superlief, terwijl ik op de rand van mijn bed de eerder genuttigde rijst met pinda's weer naar buiten werkte, zat Tanti naast me. Dat doet je echt goed! Om de nare smaak te verwijderen, wilde ik een stuk kauwgum nemen, maar ineens moest ik denken aan wat mijn oud-docente scheikunde mevrouw Flapper in klas 3 eens vertelde. Als je kauwgum kauwt, laat je je maag in de waan dat er voedsel aankomt, omdat door het gekauw je speekselklieren extra speeksel gaan produceren. Het leek me geen goed plan om mijn maag te foppen, omdat ik maar al te graag vriendjes wil blijven met mijn maag en andere ingewanden.
Ik heb vast iets verkeerds gegeten of gedronken, omdat ik me nu helemaal weer fit voel! Ik heb zonet ontbeten met Ghanees brood, en dat is lekker! Het is een soort gezoet witbrood. Misschien had ik toch beter naar Ghana kunnen gaan.. :p

27/9 11.50 Cybercafé

Vanmiddag om vier uur, is hier de halve finale van Ministars, een soort Idols voor kinderen. Dit programma wordt megagoed bekeken, en gister was het live in Mali, maar hier moet men even een dagje wachten op de uitzending. Muziek, religie en voetbal zijn hier echt de belangrijkste dingen. Over voetbal gesproken, over een dik half uur treden onze, in de met pompebleden versierde shirts, mannen aan voor de altijd lastige uitwedstrijd op het Kasteel. Hopelijk kunnen onze spitsen nu het net wel vinden, en verslaan we de Spartanen! Het zou weer eens tijd worden. Mocht het wederom mislukken, stuur ik vanuit Ouagadougou een briefje naar de club. Het vreemde is, dat ik van verschillende kanten heb vernomen dat het spel wel goed is. Ik verwacht een uitgebreid verslag van de tweede maal drie punten sinds de competitiestart!

Liefs uit Afrika,

Esther