Life's better blonde

27/9 17.17
Tot mijn elfde levensjaar wilde ik dierenarts worden, inmiddels heb ik die droom ingewisseld voor mensenarts, maar nog steeds vind ik dieren très interessant. Stiekem had ik dan ook gehoopt om hier oog in oog te staan met allerlei tropische (roof)dieren. Ik begrijp ook wel dat er zij niet zo door Ouagadougou heenwaggelen, maartoch. Wat de dieren betreft moet ik het genoegen nemen met reuzekakkerlakken in de badkamer, de kip met haar kuikentjes die vrolijk over het erf rondscharrelt, heel veel gecko's, muskieten die al zoemend proberen een gaatje in mijn klamboe te vinden, met rabies besmette honden, vastgebonden geiten achterop een bagagedrager van een fiets, 2 duiven, mega veel vliegen, ezels die door de kinderen hier opgejaagd worden met stokken, heilige krokodillen en honderden jaren oude schildpadden.
Niks geen nijlpaarden, leeuwen, panters, olifanten, zebra's, apen, giraffes of olifanten tot zover. Ach, een stuk of 12 soorten is vast geen slechte score na ruim twee weken Afrika, maar gelukkig gaan de wildparken over een paar weken open!
28/9 12.33
Ik heb vandaag weer een nieuwe diersoort ontdekt, maar erg blij werd ik er niet van. Vanochtend in het ziekenhuis kwam een man binnen met een voet, opzich niet heel bijzonder, maar deze voet had 3 tenen, stonk naar rottend vlees en daarop krioelden allemaal maden! Gatverdamme. Het beeld opzich kon ik wel goed verdragen, maar de geur.. Jullie begrijpen vast dat ik ontzettend blij was toen de verpleegster mij vroeg om temperaturen op te gaan nemen, terwijl Bo in die kamer moest blijven! De verpleegster ging later zelf over haar nek, dus dat zegt vast genoeg.
30/9 18.42
In afwachting van het telefoontje vanaf het thuisfront, klim ik maar weer eens in de pen. Ongelofelijk wat was het heet vandaag! Het kwik steeg tot boven de 40 graden, zowel buiten als op de thermometers in het CSPS. Mijn hoofdtaak is daar om de temperatuur van de nieuwe patienten op te nemen in de wachtkamer. Enerzijds heel nuttig, kindjes met superhoge koorts sturen we meteen door naar de dokter, daarnaast nemen we de verpleegkundigen werk uit handen, maar anderzijds voel je je machteloos omdat je verder niks kunt doen. Gister was er een meisje van een jaar of vijf die helemaal begon te stuiptrekken omdat ze vergevorderde malaria had.. Bij een ander kleintje moesten ze meer dan een half uur prikken om een ader te vinden voor het infuus. Het gekrijs en gehuil van die kindjes gaat echt door merg en been, en dan sta je ernaast niks te doen. Toch zijn er zoveel dingen die je dag helemaal goed maken, een klein kindje dat niet stopt te lachen terwijl je een thermometer onder z'n oksel plaatst. Geweldig.
De dagen die we maken zijn kort, van half negen tot twaalf, maar zo heftig en vol nieuwe impulsen dat je na de fietstocht in de volle zon helemaal uitgeteld bent.
Vandaag heb ik een nieuwe binnenband op mijn fiets laten zetten, omdat hij de afgelopen 24 uur 4x lek ging. Voor bijna een euro had ik binnen een kwartier een gloednieuwe Chambre de l'air en slingerde ik vrolijk verter tussen mijn mede weggebruikers. Of alle onderdelen die voorheen op mijn fiets zaten er nu nog steeds op zitten, durf ik niet met zekerheid te zeggen maar ik fiets! Al rammelt hij wel aan alle kanten...
02/10 22.48
Time flies when you're having fun! Op dit moment is de stroom uitgevallen, en het is nu zo stil. Echt serene rust, ergens in de verte hoor ik een sprinkhaan, maar verder is er niets.
Elke dag kom ik met een grijns van oor tot oor aan op het werk. Het is hier onmogelijk om een ochtendhumeur te hebben. Na mijn broodje tevredenheid stap ik op mijn fiets, en nadat de hele buurt de nassara begroet heeft, hobbel ik nog een stukje over de zandweg voordat ik bij het asfalt aankom. Nadat ik half gesandwiched word tussen een taxi en een brommer, zie ik een bord met 'Obama Telecom' voor een klein winkeltje. Even later rijd je langs Burkinabé gekleed in t-shirts bedrukt met namen van een Duits schaatsteam, Amerikaans firefighters, Van Nisterooy, of 'Life's better blonde'. Zoiets is toch geweldig?!
Na een paar stoplichten race ik langs mijn tandenloze fruitvrouwtje, die ik regelmatig een bezoekje breng. Dan is het tijd voor een echte inspanning, een col die tijdens de Tour du Faso tot de buitencategorie behoort, moet ik elke ochtend zien te bedwingen. Dit gaat gelukkig helemaal prima, en na bijna een half uur ploeteren, kom je dan bloedheet en bezweet aan, en moet je dag nog beginnen!
Maintenant, 04/10
Na huwelijksaanzoek nummer acht, een fietsenmaker die Bo aanzag voor mijn zus en haar vroeg of hij met mij mocht trouwen, heb ik besloten heel gauw een ring kopen. Kan ik zeggen dat ik getrouwd ben, en dat scheelt een hoop ellende! ;)
Gister ben ik met Ellen, Lotte en Yvo naar een voetbalwedstrijd in het Stade de 4 Aout geweest. Wat een belevenis was dat! Een van de twee voetbalclubs van Ouaga speelde tegen een Ghanees team voor de ' Champions League' van West Afrika. De wedstrijd werd niet dermate massaal bezocht, ook al was de prijs voor het duurste kaartje (schaduwplaatsen) 500 CFA. Omgerekend is dat ongeveer 80 eurocent. Ook hier waren de Afrikanen superfanatiek, de scheidsrechter gaf het begrip 'thuisfluiten' uitermate goed weer, maar het voetbal ontsteeg het niveau van de gemiddelde zondagamateurs niet. De wedstrijd, waarin bijna elke Ghanese aanval werd afgevlagd wegens buitenspel en ontzettend veel vuile overtredingen gemaakt werden, eindigde in een 0-0. Helaas heb ik dus geen spits gevonden die ik op een enkeltje Heerenveen zou kunnen zetten.
VVV is de tegenstander vandaag, en ik neem toch aan dat we Honda en consorten de baas zijn!
Liefs,
Esther