Esther gáát mee!

Lieve lezers van mijn blog,

Mijn leven staat, sinds vanochtend, even op z'n kop. Hoewel mijn agenda op 14 juni zo leeg was als batterij van mijn iPod, was ik al voor half acht klaarwakker.
Vorige week mocht ik dankzij de veroverde 9e plaats bij de DurfJijMee wedstrijd (Initiatief van de Leprastichting en Change A Life) op gesprek komen bij de Leprastichting in Amsterdam, net als 24 andere deelnemers. De uitslag zou ons vanochtend per telefoon tegemoet komen, en hiermee zou bekend worden welke 10 er daadwerkelijk mee gaan naar Vietnam. Mijn telefoon is de hele ochtend niet van mijn zijde geweken, althans, niet meer dan 20 cm wat noodzakelijk was als ik even naar het toilet moest. Het volume stond op maximaal, en ook de trilfunctie was ingesteld.
Nooit heb ik geweten dat een maandagochtend zo tergend langzaam voorbij kon kruipen.
Ik zat naar de tv te staren, maar keek niet, ik hoorde wat mijn moeder zei, maar luisterde niet, ik las een boek, maar de letters drongen niet door.
Zó graag wilde ik naar Vietnam om iets te kunnen betekenen voor de slachtoffers van Lepra in Quy Hoa.

Tijdens één onachtzaam momentje rond 12,37 over 11 bleef mijn telefoon op de bank liggen, terwijl ik mezelf een kopje kruidenthee, wat volgens de verpakking kalmerend werkte, inschonk. Vanuit de keuken hoorde ik Jamie Cullum de begintonen van zijn liedje al spelen, maar toen ik opnam hoorde ik slechts een stilte. Een lange, diepe stilte. Ik had een oproep gemist. De oproep waar ik al de hele ochtend op wachtte.
Ogenblikkelijk toetste ik de redial knop in, en werd zo verbonden met het hoofdkantoor van de Leprastichting. Omdat Wiesje Bakema in gesprek was, moest ik nog een aantal minuten wachten tot ze mij terug zou bellen. Mijn hart ging als een razende tekeer.

Toen ik opnam vertelde Wiesje dat ze goed nieuws voor me had! Vol ongeloof vroeg ik haar minstens drie keer 'Echt?' 'Echt waar?'.
Daarna heb ik haar minimaal evenzovaak bedankt, maar volgens haar had ik het aan mijzelf te danken.

Het is nog steeds aan het bezinken.. Ik wil iedereen die mij op wat voor manier dan ook gesteund heeft, vanuit de grond van mijn hart bedanken.

This phone call changed my life, now I may change theirs! :D